Personalia: Ceryni Atzar, niegdyś znana pod nazwiskiem Skiffal;
Rasa: człowiek
Wiek: 23 lata
Członkowie rodziny: Ceryni nie posiada rodziny, która uczy się w Akademii. Niegdyś żyła w pewnym miasteczku, którego nazwę zapomniała. Teraz nie ma kontaktu z nikim z bliskich krewnych, nie utrzymuje także relacji z dalszą rodziną. Nic dziwnego, skoro nie otrzymała nawet takiej możliwości. Sama wciąż myśli tylko o swoim bracie, którego nie zdołała uchronić. Zawiodła.
Zdolności: Czerpanie z żył magicznych, podmuch, kontakt z duchami, telepatia (wyłącznie z innymi magami);
Zajęcie: Brak
Miejsce zamieszkania: Akademik
Cechy charakteru: Ceryni jest osobą miłą oraz przyjazną - ale nigdy ufną. Za każdym razem, kiedy ktoś próbuje zwrócić jej uwagę otrzyma ją, jednak nigdy nie zaczyna rozmowy pierwsza, bez względu na sytuację. Jest to jedna z jej zasad. Może sprawiać wrażenie cichej i zamkniętej w sobie, ale to tylko pozory. Jeżeli zdobędziesz jej zaufanie, otworzy się przed tobą. Nie będzie łatwo. Nigdy nie jest łatwo gdy chce się zmian, inaczej każdy by to robił. Zdarza jej się poszukiwać towarzystwa, nigdy jednak otwarcie. Nie gardzi samotnością, do której się zresztą przyzwyczaiła. Jest zdania, że jeżeli ktoś chce otrzymać jej uwagę, powinien sam ją znaleźć, a z pewnością otrzyma to, co zamierzał otrzymać. Bywa opryskliwa i niekiedy wredna, jeżeli poruszysz temat, o który nie powinieneś pytać. Nie każdy chciałby znać Ceryni z tej strony. Wyróżnia się zaciętością i dążeniem do celu mimo trudności. Jak myślisz, jak inaczej mogłaby posługiwać się magią? To z pewnością nie jest zajęcie dla słabeuszy. To by wyjaśniało, dlaczego wśród magów można spotkać przeważnie mężczyzn.
Aparycja i warunki fizyczne: Jej delikatną twarzyczkę kryją gęste i wiecznie nieogarnięte, brązowe włosy. Niekiedy w czuprynie można dostrzec ptasie pióra. Ceryni nie dba o swój wygląd, a pióra wystające z jej głowy nie przeszkadzają jej w codziennym użytkowaniu. Dziwnym trafem zawsze, kiedy jedno z piór zniknie, w innym i nowym miejscu na czuprynie pojawi się jego zamiennik. Zauważyła to, lecz nigdy nie wyciągała wniosku.
Rasa: człowiek
Wiek: 23 lata
Członkowie rodziny: Ceryni nie posiada rodziny, która uczy się w Akademii. Niegdyś żyła w pewnym miasteczku, którego nazwę zapomniała. Teraz nie ma kontaktu z nikim z bliskich krewnych, nie utrzymuje także relacji z dalszą rodziną. Nic dziwnego, skoro nie otrzymała nawet takiej możliwości. Sama wciąż myśli tylko o swoim bracie, którego nie zdołała uchronić. Zawiodła.
Zdolności: Czerpanie z żył magicznych, podmuch, kontakt z duchami, telepatia (wyłącznie z innymi magami);
Zajęcie: Brak
Miejsce zamieszkania: Akademik
Cechy charakteru: Ceryni jest osobą miłą oraz przyjazną - ale nigdy ufną. Za każdym razem, kiedy ktoś próbuje zwrócić jej uwagę otrzyma ją, jednak nigdy nie zaczyna rozmowy pierwsza, bez względu na sytuację. Jest to jedna z jej zasad. Może sprawiać wrażenie cichej i zamkniętej w sobie, ale to tylko pozory. Jeżeli zdobędziesz jej zaufanie, otworzy się przed tobą. Nie będzie łatwo. Nigdy nie jest łatwo gdy chce się zmian, inaczej każdy by to robił. Zdarza jej się poszukiwać towarzystwa, nigdy jednak otwarcie. Nie gardzi samotnością, do której się zresztą przyzwyczaiła. Jest zdania, że jeżeli ktoś chce otrzymać jej uwagę, powinien sam ją znaleźć, a z pewnością otrzyma to, co zamierzał otrzymać. Bywa opryskliwa i niekiedy wredna, jeżeli poruszysz temat, o który nie powinieneś pytać. Nie każdy chciałby znać Ceryni z tej strony. Wyróżnia się zaciętością i dążeniem do celu mimo trudności. Jak myślisz, jak inaczej mogłaby posługiwać się magią? To z pewnością nie jest zajęcie dla słabeuszy. To by wyjaśniało, dlaczego wśród magów można spotkać przeważnie mężczyzn.
Aparycja i warunki fizyczne: Jej delikatną twarzyczkę kryją gęste i wiecznie nieogarnięte, brązowe włosy. Niekiedy w czuprynie można dostrzec ptasie pióra. Ceryni nie dba o swój wygląd, a pióra wystające z jej głowy nie przeszkadzają jej w codziennym użytkowaniu. Dziwnym trafem zawsze, kiedy jedno z piór zniknie, w innym i nowym miejscu na czuprynie pojawi się jego zamiennik. Zauważyła to, lecz nigdy nie wyciągała wniosku.
Twarz jest młoda, ukazująca siłę wieku młodej kobiety. Dobrze widoczne rysy
twarzy dodają jej uroku oraz nieprzewidywalności. Nigdy nie wiadomo, co
Ceryni właśnie ma na myśli. Jest zła? Zatroskana? Wściekła? Trudno
określić. Za każdym razem dziewczyna wygląda bardzo poważnie, choć nie
musi być to konieczne. Nie uśmiecha się. Przynajmniej stara się tego nie
robić.
Na twarzy ma rozciągniętą czerwoną farbę, która przechodzi przez nos i policzki. Jest to znak jej pochodzenia, daleki ród Azteków. Otrzymała go po urodzeniu i mimo jej wielkich starań, nie może się go pozbyć. Na jednej ręce widnieją widoczne tatuaże. Na prawej dłoni jest zarysowana gwiazda z wyciętym środkiem, a od dołu odchodzą połączone ze sobą linie. Ramię jest pokryte napisami, które ciągną się aż do zgięcia. Jest to jedno z opowiadań, zawartych w Księdze Rodzaju, które opowiada o stworzeniu człowieka przez Ometeotla. Człowiek był poddany swojemu Bogu, musiał mu służyć, a jeżeli coś się obróciło przeciwko jego planom bądź człowiek był nieposłuszny, czekała go kara śmierci. Mimo, iż to były wierzenia ludu żyjącego ponad kilka wieków temu, Ceryni wychowywała się w plemieniu, które jest uznawane za współczesnych ludzi, najbliższych swoimi upodobaniami do tych starożytnych plemion.
Ceryni jest średniego wzrostu, a jej budowa jest mocna, jak przystało na wojowniczkę. Jej ciało jest umięśnione i choć nie masywne to może się pochwalić sporą siłą. Dłonie są szorstkie, przez co można poznać, że wciąż wykonuje ciężką pracę. Z drugiej strony jednak są delikatne, jakby najmniejszy ścisk mógł je uszkodzić. Wszystko to zależy od sytuacji, w jakiej się znajduje. Może wcielić się w bogatą córkę możnowładcy, a wtedy delikatność jej się przyda. Z drugiej strony może być żebraczką, która swoją ciężką pracą zasługuje na kawałek chleba. W obie formy może się z łatwością wczuć. Na plecach widnieją dwa ostrza przecięte na krzyż, których bez wahania używa podczas nagłych przypadków. Tyle może pokazać, jak bardzo jest niebezpieczna.
Historia: Ceryni to nie jest imię dla dziewczyny. Zwłaszcza, jeżeli imię to staje się jej przekleństwem. Niekiedy wołali na nią Cerynia, aby imię to przekształciło się na nazwę żeńską.
Niegdyś Ceryni nosiła imię Sidney. Piękne i wdzięczne imię. Prędko jednak okazało się, że musi z niego zrezygnować.
W jej umyśle odkryto zdolność do magii już w wieku dziecięcym. Jest to wyróżnienie oraz jednocześnie wejściówka do szkoły Magii. Wykorzystała ją gdy miała 12 lat, a to wzbudziło niechęć wśród Starszyzny, która nie była chętna uczyć dziewczyny - nierozważnej dziewczyny. Jej pochodzenie nigdy nie było pewne, a większość ludzi lękała się jej i tego co w niej mogło drzemać. Ubogie dziecko z Ziemi Nieczystej, najpotężniejszą wśród uczniów?
Stało się, magowie niechętnie wzięli ją pod swoje skrzydła, udzielali jej pomocy, doradzali. Wyprzedzała swoich rówieśników z klasy o kilka lat, jej nauka powinna zacząć się od ukończenia 16 roku życia. Jednak jej determinacja wzięła górę.
Podczas jednej z lekcji, doszło do tragedii. Cerynia była obiektem kpin przez nowicjuszy, ale zawsze stawała na wysokości zadania. Niewinny żart doprowadził do eksplodowania budynku, a z powodu nietolerancji bez dowodów postanowiono uznać ją za winną.
Jej moc nie była opanowana. Dopiero się uczyła. Uciekła, widząc niespodziewany obrót sprawy. Ulotki "Sidney Skiffal poszukiwana..." w mgnieniu oka rozprzestrzeniły się w królestwie, nie dając cienia szansy na umknięcie. Stąd wzięło się imię Ceryni, które wybrała, chcąc, aby uznano ją za mężczyznę.
Cerynia po upadku, zagubiła się w swoim życiu. Moc się z niej uwalniała, a ona rozpaczliwie musiała ją opanować. Zdołała to zrobić. Kto, jak nie ona? Czy którykolwiek z tych łzawych żebraków zdołałby osiągnąć taki wyczyn? Na pewno nie. Ona to wiedziała.
Odeszła.
Relacje społeczne: Ceryni ma niewielu znajomych. O przyjaciołach nie wspomina, choć bardzo dawno temu był to dla niej powód do dumy. Dziewczyna jest traktowana jako obiekt niebezpieczny, do którego nie można się zbliżać. Tajniki magii opanowała doskonale, a wciąż uczy się nowych sztuczek. Ludzie często ją omijają, nie chcąc jej spotkać na swojej drodze, choć tak naprawdę nie mają ku temu powodu. Ceryni w głębi serca nie ma złych zamiarów, a jednak przez błędy popełnione w przeszłości cierpią jej relacje międzyludzkie. Do akademii trafiła przypadkiem, być może całkiem nieświadomie. Nie jest ufna, nie umie całkowicie pokazać siebie osobie nieznanej, bądź poznanej niedawno. Rzadko się również zdarza, że pokłada całkowite zaufanie w osobie, którą zna już mnóstwo czasu. Dotychczas ufała tylko zaginionemu bratu.
Inne informacje:
x Posiada niezwykłą słabość do czekolady oraz do wszelkich innych słodyczy. Mogłaby ją jeść tonami, choć zdaje sobie sprawę, że aby ją dostać musi się posłużyć sprytem i zachować cierpliwość.
x Wciąż uczy się opanowywać swoją moc. Ceryni nie umie wszystkiego. Tak, posługuje się na swój sposób potężniejszymi czarami niż człowiek, ale nie zmienia to faktu, że wiele jeszcze przed nią.
x Jej rodzina stoi pod jedną wielką niewiadomą. Z dzieciństwa pamięta tylko brata, który czule się nią opiekował, dopóki nie stało się...
x Posiada pewną tajemnicę, dotyczącą jej przeszłości, rodziny. Nigdzie o niej nie wspomina i stara się o niej zapomnieć. Nikomu o niej nie opowiada, nawet odpowiednio zapytana. Zwykle przerywa wtedy rozmowę, dając drugiej osobie do zrozumienia, że zadane pytanie nie miało prawa uzyskać odpowiedzi.
Pupil: -
Opiekun: Prestto (howrse)
Na twarzy ma rozciągniętą czerwoną farbę, która przechodzi przez nos i policzki. Jest to znak jej pochodzenia, daleki ród Azteków. Otrzymała go po urodzeniu i mimo jej wielkich starań, nie może się go pozbyć. Na jednej ręce widnieją widoczne tatuaże. Na prawej dłoni jest zarysowana gwiazda z wyciętym środkiem, a od dołu odchodzą połączone ze sobą linie. Ramię jest pokryte napisami, które ciągną się aż do zgięcia. Jest to jedno z opowiadań, zawartych w Księdze Rodzaju, które opowiada o stworzeniu człowieka przez Ometeotla. Człowiek był poddany swojemu Bogu, musiał mu służyć, a jeżeli coś się obróciło przeciwko jego planom bądź człowiek był nieposłuszny, czekała go kara śmierci. Mimo, iż to były wierzenia ludu żyjącego ponad kilka wieków temu, Ceryni wychowywała się w plemieniu, które jest uznawane za współczesnych ludzi, najbliższych swoimi upodobaniami do tych starożytnych plemion.
Ceryni jest średniego wzrostu, a jej budowa jest mocna, jak przystało na wojowniczkę. Jej ciało jest umięśnione i choć nie masywne to może się pochwalić sporą siłą. Dłonie są szorstkie, przez co można poznać, że wciąż wykonuje ciężką pracę. Z drugiej strony jednak są delikatne, jakby najmniejszy ścisk mógł je uszkodzić. Wszystko to zależy od sytuacji, w jakiej się znajduje. Może wcielić się w bogatą córkę możnowładcy, a wtedy delikatność jej się przyda. Z drugiej strony może być żebraczką, która swoją ciężką pracą zasługuje na kawałek chleba. W obie formy może się z łatwością wczuć. Na plecach widnieją dwa ostrza przecięte na krzyż, których bez wahania używa podczas nagłych przypadków. Tyle może pokazać, jak bardzo jest niebezpieczna.
Historia: Ceryni to nie jest imię dla dziewczyny. Zwłaszcza, jeżeli imię to staje się jej przekleństwem. Niekiedy wołali na nią Cerynia, aby imię to przekształciło się na nazwę żeńską.
Niegdyś Ceryni nosiła imię Sidney. Piękne i wdzięczne imię. Prędko jednak okazało się, że musi z niego zrezygnować.
W jej umyśle odkryto zdolność do magii już w wieku dziecięcym. Jest to wyróżnienie oraz jednocześnie wejściówka do szkoły Magii. Wykorzystała ją gdy miała 12 lat, a to wzbudziło niechęć wśród Starszyzny, która nie była chętna uczyć dziewczyny - nierozważnej dziewczyny. Jej pochodzenie nigdy nie było pewne, a większość ludzi lękała się jej i tego co w niej mogło drzemać. Ubogie dziecko z Ziemi Nieczystej, najpotężniejszą wśród uczniów?
Stało się, magowie niechętnie wzięli ją pod swoje skrzydła, udzielali jej pomocy, doradzali. Wyprzedzała swoich rówieśników z klasy o kilka lat, jej nauka powinna zacząć się od ukończenia 16 roku życia. Jednak jej determinacja wzięła górę.
Podczas jednej z lekcji, doszło do tragedii. Cerynia była obiektem kpin przez nowicjuszy, ale zawsze stawała na wysokości zadania. Niewinny żart doprowadził do eksplodowania budynku, a z powodu nietolerancji bez dowodów postanowiono uznać ją za winną.
Jej moc nie była opanowana. Dopiero się uczyła. Uciekła, widząc niespodziewany obrót sprawy. Ulotki "Sidney Skiffal poszukiwana..." w mgnieniu oka rozprzestrzeniły się w królestwie, nie dając cienia szansy na umknięcie. Stąd wzięło się imię Ceryni, które wybrała, chcąc, aby uznano ją za mężczyznę.
Cerynia po upadku, zagubiła się w swoim życiu. Moc się z niej uwalniała, a ona rozpaczliwie musiała ją opanować. Zdołała to zrobić. Kto, jak nie ona? Czy którykolwiek z tych łzawych żebraków zdołałby osiągnąć taki wyczyn? Na pewno nie. Ona to wiedziała.
Odeszła.
Relacje społeczne: Ceryni ma niewielu znajomych. O przyjaciołach nie wspomina, choć bardzo dawno temu był to dla niej powód do dumy. Dziewczyna jest traktowana jako obiekt niebezpieczny, do którego nie można się zbliżać. Tajniki magii opanowała doskonale, a wciąż uczy się nowych sztuczek. Ludzie często ją omijają, nie chcąc jej spotkać na swojej drodze, choć tak naprawdę nie mają ku temu powodu. Ceryni w głębi serca nie ma złych zamiarów, a jednak przez błędy popełnione w przeszłości cierpią jej relacje międzyludzkie. Do akademii trafiła przypadkiem, być może całkiem nieświadomie. Nie jest ufna, nie umie całkowicie pokazać siebie osobie nieznanej, bądź poznanej niedawno. Rzadko się również zdarza, że pokłada całkowite zaufanie w osobie, którą zna już mnóstwo czasu. Dotychczas ufała tylko zaginionemu bratu.
Inne informacje:
x Posiada niezwykłą słabość do czekolady oraz do wszelkich innych słodyczy. Mogłaby ją jeść tonami, choć zdaje sobie sprawę, że aby ją dostać musi się posłużyć sprytem i zachować cierpliwość.
x Wciąż uczy się opanowywać swoją moc. Ceryni nie umie wszystkiego. Tak, posługuje się na swój sposób potężniejszymi czarami niż człowiek, ale nie zmienia to faktu, że wiele jeszcze przed nią.
x Jej rodzina stoi pod jedną wielką niewiadomą. Z dzieciństwa pamięta tylko brata, który czule się nią opiekował, dopóki nie stało się...
x Posiada pewną tajemnicę, dotyczącą jej przeszłości, rodziny. Nigdzie o niej nie wspomina i stara się o niej zapomnieć. Nikomu o niej nie opowiada, nawet odpowiednio zapytana. Zwykle przerywa wtedy rozmowę, dając drugiej osobie do zrozumienia, że zadane pytanie nie miało prawa uzyskać odpowiedzi.
Pupil: -
Opiekun: Prestto (howrse)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz